ေခတ္က လူ႐ိုေသရွင္႐ိုေသ မ်က္ႏွာဖံုးအသစ္ကို တပ္ဆင္လိုက္တယ္
ေခတ္က ဖားတစ္ပိုင္းငါတစ္ပိုင္း က်ီးမေရာက္ၾကက္မေျမာက္ အာ႐ုံခံစားမႈခလုတ္ကို တပ္ဆင္လိုက္တယ္
ေခတ္က ၿပီးၿပီးေရာ တစ္ခါသံုးေဖာ့တံုး စကားလံုးခပ္မ်ားမ်ားကို တပ္ဆင္လိုက္တယ္
ေခတ္က နည္းပညာလႈိက္စားမႈ အႏၲရာယ္စက္ကြင္းကို တပ္ဆင္လိုက္တယ္
ေခတ္က အခ်စ္မဲ့ႏွလံုးသားအျမံဳတစ္ခုကို တပ္ဆင္လိုက္တယ္
ေခတ္က ဆူနာမီ၊ စစ္ပြဲ၊ လူကုန္ကူးမႈနဲ႕ ယူေရနီယံ စာလံုးမည္းႀကီးေတြကို တပ္ဆင္လိုက္တယ္
ေခတ္က ရသနည္းနည္း မီဒီယာမ်ားမ်ား ခံစားမႈကြပ္မ်က္ျခင္းကို တပ္ဆင္လိုက္တယ္
ေခတ္က ဦးေႏွာက္ကိုးကြယ္ရာ ဘာသာရပ္ေဆာ့၀ဲလ္ေတြကို တပ္ဆင္လိုက္တယ္
ေခတ္က ဘယ္သူေသေသ ငေတမာၿပီးရင္ေရာ အတၱပံုေဆာင္ခဲကို တပ္ဆင္လိုက္တယ္
ေခတ္က လုပ္ၾကံဖန္တီးျပဳျပင္ထားတဲ့ ေကာလဟလေတြကို လက္ခံစဥ္းစား တပ္ဆင္လိုက္တယ္
ေခတ္က အိုဇုန္းလႊာကို မ်က္ႏွာလႊဲခဲပစ္ၿပီး ပလူတိုၿဂိဳဟ္ျဖဳတ္ခ်ရျခင္း ေဖာင္ေဒးရွင္းကို တပ္ဆင္လိုက္တယ္
ေခတ္က လိင္၊ တက္က်မ္း၊ ဘုရားသခင္နဲ႕ ညစာေလွ်ာ့စားျခင္း အက်ဳိးေက်းဇူးတခ်ဳိ႕ကို တပ္ဆင္လိုက္တယ္
ေခတ္က စက္႐ုံဆန္ဆန္ထုတ္လုပ္ျခင္းနဲ႕ စက္႐ုပ္ဆန္ဆန္ေတြးေခၚျခင္းကို တပ္ဆင္လိုက္တယ္
ေခတ္က အႏုပညာကို အႏုပညာမွန္းမသိေအာင္ အႏုပညာအတုနဲ႕ ဖံုးကြယ္တပ္ဆင္လိုက္တယ္
ေခတ္က ေခတ္ရွိေၾကာင္းထြက္ဆိုဖို႕ ေခတ္ေယာင္ေဆာင္ထားတဲ့ ေခတ္တစ္ေခတ္ကို ငွားရမ္းတပ္ဆင္လိုက္တယ္
ေဟ့ေခတ္... လူက သယ္ေဆာင္ေနတာလား... လူကို သယ္ေဆာင္ေနတာလား... ။ ။
လင္းလက္တာရာ
(စာပြင့္လႊာ ရသစံုမဂၢဇင္း၊ အမွတ္-၃၊ စက္တင္ဘာလ၊ ၂၀၁၂၊ အဖြင့္ကဗ်ာ)
