ျမန္မာ့ႏွစ္သစ္ကူး အတာသႀကၤန္ အခ်ိန္အခါသမယမွာ စာပြင့္လႊာ စာခ်စ္သူအေပါင္း ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ၾကပါေစလို႕ ဆုမြန္ေကာင္းေတာင္းအပ္ပါသည္။

ေခတ္ခက္ဆစ္

ေခတ္က လူ႐ိုေသရွင္႐ိုေသ မ်က္ႏွာဖံုးအသစ္ကို တပ္ဆင္လိုက္တယ္
ေခတ္က ဖားတစ္ပိုင္းငါတစ္ပိုင္း က်ီးမေရာက္ၾကက္မေျမာက္ အာ႐ုံခံစားမႈခလုတ္ကို တပ္ဆင္လိုက္တယ္
ေခတ္က ၿပီးၿပီးေရာ တစ္ခါသံုးေဖာ့တံုး စကားလံုးခပ္မ်ားမ်ားကို တပ္ဆင္လိုက္တယ္
ေခတ္က နည္းပညာလႈိက္စားမႈ အႏၲရာယ္စက္ကြင္းကို တပ္ဆင္လိုက္တယ္
ေခတ္က အခ်စ္မဲ့ႏွလံုးသားအျမံဳတစ္ခုကို တပ္ဆင္လိုက္တယ္
ေခတ္က ဆူနာမီ၊ စစ္ပြဲ၊ လူကုန္ကူးမႈနဲ႕ ယူေရနီယံ စာလံုးမည္းႀကီးေတြကို တပ္ဆင္လိုက္တယ္
ေခတ္က ရသနည္းနည္း မီဒီယာမ်ားမ်ား ခံစားမႈကြပ္မ်က္ျခင္းကို တပ္ဆင္လိုက္တယ္
ေခတ္က ဦးေႏွာက္ကိုးကြယ္ရာ ဘာသာရပ္ေဆာ့၀ဲလ္ေတြကို တပ္ဆင္လိုက္တယ္
ေခတ္က ဘယ္သူေသေသ ငေတမာၿပီးရင္ေရာ အတၱပံုေဆာင္ခဲကို တပ္ဆင္လိုက္တယ္
ေခတ္က လုပ္ၾကံဖန္တီးျပဳျပင္ထားတဲ့ ေကာလဟလေတြကို လက္ခံစဥ္းစား တပ္ဆင္လိုက္တယ္
ေခတ္က အိုဇုန္းလႊာကို မ်က္ႏွာလႊဲခဲပစ္ၿပီး ပလူတိုၿဂိဳဟ္ျဖဳတ္ခ်ရျခင္း ေဖာင္ေဒးရွင္းကို တပ္ဆင္လိုက္တယ္
ေခတ္က လိင္၊ တက္က်မ္း၊ ဘုရားသခင္နဲ႕ ညစာေလွ်ာ့စားျခင္း အက်ဳိးေက်းဇူးတခ်ဳိ႕ကို တပ္ဆင္လိုက္တယ္
ေခတ္က စက္႐ုံဆန္ဆန္ထုတ္လုပ္ျခင္းနဲ႕ စက္႐ုပ္ဆန္ဆန္ေတြးေခၚျခင္းကို တပ္ဆင္လိုက္တယ္
ေခတ္က အႏုပညာကို အႏုပညာမွန္းမသိေအာင္ အႏုပညာအတုနဲ႕ ဖံုးကြယ္တပ္ဆင္လိုက္တယ္
ေခတ္က ေခတ္ရွိေၾကာင္းထြက္ဆိုဖို႕ ေခတ္ေယာင္ေဆာင္ထားတဲ့ ေခတ္တစ္ေခတ္ကို ငွားရမ္းတပ္ဆင္လိုက္တယ္
ေဟ့ေခတ္... လူက သယ္ေဆာင္ေနတာလား... လူကို သယ္ေဆာင္ေနတာလား... ။   ။

လင္းလက္တာရာ 

(စာပြင့္လႊာ ရသစံုမဂၢဇင္း၊ အမွတ္-၃၊ စက္တင္ဘာလ၊ ၂၀၁၂၊ အဖြင့္ကဗ်ာ)

ေန႕သစ္ကို ေသြးသစ္နဲ႕ထြန္းမယ္

တစ္ေယာက္ရင္တစ္ေယာက္
ဖြင့္ၾကည့္တဲ့ ပတၱာသံမွာ သံေယာဇဥ္ေတြ
အိမ္ေျမႇာင္တစ္ေကာင္လို အၿမီးျပတ္ေနတာ
ပိုင္စိုးပိုင္နင္း ဆြဲေခၚခံေနရတဲ့ အသက္ေတြမွာ
အိမ္လြမ္းစိတ္ေတြ
ဒီေရလို တရိပ္ရိပ္တက္ေနတာ
ငါတို႕ဟာ...
မိခင္ရွိတဲ့ ပင္လယ္ဆီ ျပန္မကူးနိုင္ေသးခင္
အမွ်ားခံေနရတဲ့ ဆယ္လမြန္ငါးေတြနဲ႕လည္း
တူလွရဲ႕။
ငါတို႕ဟာ...
အစာအတြက္ အႏၲရာယ္နဲ႕ယဥ္ပါးအသားက်ေနတဲ့
ၿမိဳ႕က်ီးကန္းေတြနဲ႕လည္း တူလွရဲ႕။
ဒါမွမဟုတ္ ငါတို႕ဟာ...
ေလထုထဲ၊ လူထုထဲမွာ ေညႇာ္နံ႕ထြက္ေနတဲ့
ကာဗြန္ဒိုင္ေအာက္ဆိုဒ္ေတြမ်ား ျဖစ္ေနၿပီလား
တကယ္ေတာ့ ငါတို႕ဟာ...
ယႏၲရားေတြၾကားမွာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို
အေခ်ာမထုတ္ႏိုင္တဲ့ ကုန္ၾကမ္းေတြပါကြာ... ။
ပေဒသရာဇ္ေခတ္ မဟုတ္တာက လြဲရင္
အိုင္တီေခတ္သစ္ရဲ႕ ဘူဇြာေတြလက္ထဲက
ကိုယ့္ဘ၀ကို ကိုယ္လုပ္အားနဲ႕
ျပန္ေရြးေနရသလိုမ်ဳိး
ငါတို႕ဟာ...
ကိုယ္ေသာက္တဲ့ ေရကို
ကိုယ့္ေခၽြးနဲ႕ ျပန္အန္ေပးရတယ္။
ငါတို႕ဟာ...
ကိုယ္စားတဲ့ ထမင္းကို
ကိုယ္နင္းတဲ့ ေျမႀကီးေပၚ ျပန္ခင္းေပးရတယ္။
ငါတို႕ဟာ...
ကိုယ္ခင္းတဲ့ လမ္းကို
ကိုယ့္ေက်ာေပၚ ျပန္ထမ္းထားရတယ္။
ဘာဆန္းလို႕လဲကြာ
ငါတို႕ဟာ...
ဆရာၾကည္ေမာင္သန္း ေျပာတဲ့အတိုင္း
အာရွက်ားေတြ သြားၾကားမွာ ညပ္ေနတဲ့
အသားဖတ္ေတြပဲ။
ဘာဆန္းလို႕လဲကြာ
ငါတို႕ဟာ...
ေရေပၚဆီလူတန္းစားေတြရဲ႕သြားရည္စာ
(KFC)လို ၾကြပ္ၾကြ႔ပ္အေၾကာ္ခံေနရတဲ့ ဘ၀မွာ
(Hard Rock) ဟားေရာ့ ကေဖးမွာလည္း
ထိုင္ဖူးခ်င္မေနပါနဲ႕ကြာ။
ငါတို႕ကမန္းကတန္း ထိုးသိပ္ေနရတဲ့
အစာအိမ္ကိုက
သူတို႕စားေနက် အီတလီ ပီဇာေလာက္မွ
ထုပ္ပိုးမႈ မလွပခဲ့ပဲ။
ဘာဆန္းလို႕လဲကြာ
သူတို႕ ကေလးေတြ
လက္ပ္ေတာ့ တစ္ေယာက္တစ္လံုးနဲ႕
အလုပ္႐ႈပ္ေနခ်ိန္
ငါတို႕ ကေလးေတြ
စာအုပ္အဖံုးခ်ဳပ္ေနရတာပဲ။
ဘာဆန္းလို႕လဲကြာ
ငါတို႕ဟာ...
ပီထ႐ိုနပ္စ္ ေမွ်ာ္စင္ေအာက္
ေခါင္းငံု႕ေလွ်ာက္ေနရတာပဲ။
ဘာဆန္းလို႕လဲကြာ
ငါတို႕ဟာ...
(KLCC)ကို ေမာ္ဖူးေနရတာပဲ။
ဘာဆန္းလို႕လဲကြာ
ငါတို႕ဟာ...
ဂ်လန္းယူသန္႕ေပၚ ေျခတစ္လွမ္းလွမ္းမိတိုင္း
ၾကက္သီးတဖ်န္းဖ်န္းထခဲ့ၾကေပမယ့္
အဲဒီလမ္းနာမည္ကို
လူၾကားေအာင္မွ ငါတို႕ဘာသာမျပန္ရဲၾကပဲ။
ဘာဆန္းလို႕လဲကြာ
ငါတို႕ဟာ...
ဂ်ဳိဟိုးတစ္ဖက္ကမ္းကို ၾကည့္မိတိုင္း
ျခေသၤ့တစ္ပိုင္း ငါးတစ္ပိုင္းႀကီး ရာဇ၀င္ကို သိဖို႕
လီကြမ္ယုသမိုင္းကို လွန္ဖတ္ေနရၿပီပဲ။
အခုေတာ့...
ပီနန္တံတားလို
အလ်ားရွည္ေနတဲ့ ငါတို႕ဒုကၡေပၚ
ေနာက္ကားေတြ ေက်ာ္တက္သြားၾကတယ္။
ငါတို႕...
မိဘထားခဲ့တဲ့ ကုေဋရွစ္ဆယ္နဲ႕ယစ္မူးခဲ့ၾကတယ္။
ငါတို႕...
တလြဲမာနေတြနဲ႕
ဖန္ခြက္ခ်င္းတိုက္ခဲ့ၾကတယ္။
ငါတို႕...
အမွားေတြကို အျမည္းလို
တဖဲ့ခ်င္း၀ါးခဲ့ၾကတယ္။
ငါတို႕...
နားထင္ေရာက္ေနတဲ့ ေသြးေတြနဲ႕
မူးခဲ့ၾကတယ္။
ငါတို႕...
ျပတင္းေပါက္ကို ပိတ္ၿပီး အိပ္ခဲ့ၾကတယ္။
ငါတို႕...
လန္႕ႏိုးလာတဲ့အခါ
ၾကမ္းျပင္ေပၚက်ကြဲေနတဲ့ အစအေနေတြဟာ
ငါတို႕
မိသားစုေတြ ျဖစ္တယ္။
ငါတို႕...
ေမ့ေနတဲ့ ေခတ္က
ငါတို႕ကို
အေမ့ခံအျဖစ္ ခ်န္ရစ္ခဲ့တယ္။
ငါတို႕...
ဒီအခ်ိန္မွာ အခ်ိန္ဆိုတာကို
ခ်ိန္ခြင္နဲ႕ခ်ိန္ရလိမ့္မယ္။
ငါတို႕...
ေရာက္တဲ့ေနရာက စမယ္။
ငါတို႕...
ေနာက္တစ္ခါ မမွားရေအာင္
အပၸမာေဒန တရားနဲ႕
ငါတို႕...
ေသြးသစ္ကို သြန္းၿပီး
ငါတို႕...
ေန႕သစ္ကို ထြန္းၾကစို႕ရဲ႕။   ။

ဆူးရဲ

(စာပြင့္လႊာ ရသစံုမဂၢဇင္း အမွတ္-၂၊ ၾသဂုတ္လ၊ ၂၀၁၂၊ ကဗ်ာရွည္။)

 

 စာပြင့္လႊာ ရသစံုမဂၢဇင္း အမွတ္ - ၂၊ ၾသဂုတ္လ၊ ၂၀၁၂ စာညႊန္း

အမွတ္ - ၂၊ ၾသဂုတ္လ၊ ၂၀၁၂ စာပြင့္လႊာ ရသစံုမဂၢဇင္း မ်က္ႏွာဖံုး

စာပြင့္လႊာရသစံုမဂၢဇင္း အမွတ္ - ၁၊ ဇူလိုင္လ၊ ၂၀၁၂ စာညႊန္း

စာပြင့္လႊာ ရသစံုမဂၢဇင္း အမွတ္ - ၁၊ ဇူလိုင္လ၊ ၂၀၁၂ စာညႊန္း

» စာတည္းလုပ္ရင္ စာျဖတ္ရဲရမယ္၊ စာတည္းစာျဖတ္ညံ့ရင္ တိုင္းျပည္နာတယ္...

   (႐ႈမ၀ဦးေက်ာ္)

» ပန္း၀ကၤပါအတြင္း၌ သူ႕အလွ ကိုယ့္အလွ အလွခ်င္းၿပိဳင္ အႏိုင္လုၾကသည္...

   (ဗိုလ္ကေလးတင့္ေအာင္)

» ဦးေႏွာက္၏ အလုပ္မွာ အလြန္ဆန္းၾကယ္ပါသည္။ လူကို အႏၲရာယ္မျဖစ္ေစရန္...

   (ေဒါက္တာအုန္းေမာင္)

» ဒီအိတ္ထဲသို႕ထည့္ေပးကာ လက္ကျမင္းၾကျခင္းျဖင့္ ညားသြားသူေတြ ဒုနဲ႕ေဒး...

   (ျမသန္းတင့္)

» သူမ်ား၏ ဥပေဒေအာက္သို႕ တရားမ၀င္ခိုး၀ွက္ေရာက္ရွိေနရျခင္းသည္

   မည္မွ်အႏၲရာယ္ႀကီးေၾကာင္း...

   (မစႏၵာ)

» ကၽြန္ေတာ္၏ လက္သီးျပင္းမ်ားက တရစပ္က်ေရာက္လာေတာ့မည္ျဖစ္ေၾကာင္းကို...

   (ခ်စ္ဦးညိဳ)

» ဒီဇင္ဘာ (၂၁)ရက္ကို ကမၻာပ်က္မယ့္ေန႕ဆိုၿပီး ျပႆနာစေတာ့တာပဲ...

   ဒီအသံေတြ က်ယ္ေလာင္လာတဲ့အတြက္ ကမၻာပ်က္လိမ့္မယ္လို႕...

   (ေမာင္ထြန္းလြင္ - မိုးေလ၀ႆ)

» တတန္းတသီကတည္းကသာ အဆင့္ဆင့္ဆူးေတြယွက္မွေတာ့

   ေမာင္ေရ... သည္းအက္ေၾကကြဲ

   (ျမေႏွာင္းညိဳ)

» စံျပဳဂႏၴ၀င္ ဂီတပညာရွင္ရဲ႕သီဆိုဟန္က မ်က္ရည္စနဲ႕သက္ေသျပသလိုပါပဲ...

   (သန္းျမတ္စိုး)

» မမမုန္းကို ျမင္စကပင္ စိတ္၀င္စားရသည္။ သည္လိုဆိုေတာ့ ပိုတယ္လို႕
   မမမုန္း ထင္ဦးမည္။

   မယံုလည္းေနေလ....
   (ေမာင္စိန္၀င္း - ပုတီးကုန္း)

» ဘူးပိတ္လည္း အကြဲခံခဲ့ရေသးတယ္၊ ေနာက္ၿပီး စိန္ေလးမၾကားတၾကားေျပာလိုက္တဲ့...
   “အသက္ႀကီးေလ ေလာဘႀကီးေလဆိုတဲ့ ဟာမ်ဳိးႀကီး...”                   

   (ႏုႏုရည္ - အင္း၀)

» အို... ဘယ့္ႏွယ္ပါလိမ့္... သူလည္းမဆိုဘဲ သူ႕ကိုကား လက္ခုပ္တီးေပးေနရတဲ့ဘ၀...

   (ဂ်က္-ကြမ္းျခံကုန္း)

» လူငယ္ေတြညံ့ရင္ ငါတို႕ရဲ႕အနာဂတ္လည္း ညံ့ၿပီေပါ့ကြာ...

   (ဦးဘုန္း - ဓာတု)

» ၀မ္းသာရမွာလား၊ ၀မ္းနည္းရမွာလား... ေဗဒင္ကိုေကာ ယံုသင့္လားလို႕ေမးလိုက္ခ်င္...
   (သုေတသီျမင့္ေ၀ - ျမန္မာ့အသံ)

စာပြင့္လႊာမဂၢဇင္း